περικύρω

Μ

περιπίπτω σε μια κατάσταση, ιδίως δυσάρεστη («ἵνα μὴ κακοῑς περικύρσης ἀπροόπτοις», Ευστ. Πον.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + κύρω «συναντώ, περιπίπτω»].